Psalms 105

1یهوه را حمد گویید و نام او را بخوانید. اعمال او را در میان قومها اعلام نمایید.

2او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید.

3در نام قدّوس او فخر کنید. دل طالبان خداوند شادمان باشد.

4خداوند و قوّت او را بطلبید؛روی او را پیوسته طالب باشید.

5کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را.

6ای ذریّت بندهٔ او ابراهیم، ای فرزندان یعقوب، برگزیده او،

7یهوه خدای ماست! داوریهای او در تمامی جهان است.

8عهد خود را یاد میدارد تا ابدالآباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.

9آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است.

10و آن را برای یعقوب فریضهای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی.

11و گفت که، زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصّه میراث شما شود.

12هنگامی که عددی معدود بودند، قلیلالعدد و غربا در آنجا،

13و از امّتی تا امّتی سرگردان میبودند و از یک مملکت تا قوم دیگر.

14او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند، بلکه پادشاهان را به خاطر ایشان توبیخ نمود

15که بر مسیحان من دست مگذارید و انبیای مرا ضرر مرسانید.

16پس قحطی را بر آن زمین خواند و تمامی قوام نان را شکست،

17و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند.

18پایهای وی را به زنجیرها خستند و جان او در آهن بسته شد،

19تا وقتی که سخن او واقع شد و کلام خداوند او را امتحان نمود.

20آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد و سلطان قومها او را آزاد ساخت.

21او را بر خانهٔخود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش،

22تا به ارادهٔ خود سروران او را بند نماید و مشایخ او را حکمت آموزد.

23پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب در زمین حام غربت پذیرفت.

24و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قویتر ساخت.

25لیکن دل ایشان را برگردانید تا بر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند.

26بندهٔ خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود.

27کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام.

28ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند.

29آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید.

30زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتّی در حرمهای پادشاهان ایشان.

31او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشهها در همهٔ حدود ایشان.

32تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان.

33موها و انجیرهای ایشان را زد و درختان محّال ایشان را بشکست.

34او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها از حّد شماره افزون.

35و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوههای زمین ایشان را خوردند.

36و جمیع نخستزادگان را در زمین ایشان زد، اوایل تمامی قوّت ایشان را.

37و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود.

38مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود.

39ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد.

40سؤال کردند پس سَلْوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیر گردانید.

41صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید.

42زیرا کلام مقدّس خود را به یاد آورد و بندهٔ خویش ابراهیم را.

43و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنّم.

44و زمینهای امّتها را بدیشان داد و زحمت قومها را وارث شدند.

45تا آنکه فرایض او را نگاه دارند و شریعت او را حفظ نمایند. هللویاه!